Jakie masz marzenia? - moje wiersze pretekstem do rozpoczęcia tematu...

To, że jesteś kobietą, wcale nie musi oznaczać, że lubisz pisać czy czytać wiersze. Ja lubię i stąd ten wpis. Nie ma on jednak na celu jedynie zaprezentowania kawałka mojej duszy, którą próbuję od czasu do czasu zamknąć w poezji. Poprzez opowieść o mojej przygodzie z wierszami, chcę Cię z całego serca zachęcić do rozwijania swoich pasji i realizowania marzeń. I nie mam tu na myśli aktywności, które musiałabyś wcielić w życie kosztem rodziny. Nie!

Chodzi mi o Twoje najskrytsze talenty, które zakopałaś, ponieważ oczekiwałaś ze strony Męża (lub innych osób) większej akceptacji, podziwu, wsparcia, afirmacji (sama dopowiedz, czego oczekiwałaś...), a tymczasem nic takiego nie otrzymałaś. Mam dla Ciebie i złą i dobrą wiadomość: to, że nie otrzymałaś oczekiwanego wsparcia, wcale nie zwalnia Cię z odpowiedzialności za otrzymane talenty. Co więcej - Twój Mąż pragnie, byś je rozwijała, mimo że często nie potrafi tego w odpowiedni sposób przekazać lub się ich trochę obawia.

Weźmy mój przykład. Owszem, pisuję wiersze, nawet niektórym osobom się podobają. Lecz reakcja mojego Męża nie zawsze była taka, jakiej bym oczekiwała. Uwaga! W tym momencie podaję przykładowe zdania, którymi bym nie pogardziła: "ooooo, jakie piękne...", "Kochanie, jaką ty masz wrażliwą duszę", "Ilonko, dziękuję, że dzielisz się ze mną swoimi przeżyciami", "nie mogę uwierzyć, że Ty to napisałaś - fantastyczne!". W zamian jednak często otrzymywałam głuchą ciszę. 

Po kilku latach wielu moich dąsów, kłótni i rozmów między nami na ten temat (widzicie, jaka byłam uparta!) wyjechaliśmy - tak po prostu, bez żadnego powodu i w ramach profilaktyki - na dialogi małżeńskie, na które Wy także MUSICIE obowiązkowo pojechać (www.spotkaniamalzenskie.pl).

I co się okazało?

Podczas jednej z rozmów poruszyłam znowu problem braku odpowiedniej reakcji Kuby na moją twórczość. Atmosfera wyjazdu sprzyjała otwartej rozmowie, ja zaś byłam pełna spokoju i szczerze zaciekawiona zdaniem mojego kochanego Męża. Jednak TAKIEJ odpowiedzi się nie spodziewałam!!! Usłyszałam, że Kuba nigdy nie komentował moich wierszy, ponieważ... ich piękno go onieśmielało i przypominało o tym, że on sam kiedyś pisywał wiersze. Spytałam, dlaczego nigdy mi o tym nie mówił. Okazało się, że głównym powodem była presja oczekiwań z mojej strony i przewrażliwienie na tym punkcie.

Zatem... Bogu niech będą dzięki po pierwsze za to, że w końcu udało nam się porozumieć w tej kwestii, po drugie: że nie zakopałam swego talentu w ziemi z nieuświadomionym żalem, że to przecież "jego wina!".  Jakże cudowne jest uczucie wolności, gdy decyduję się wyrażać swoją wrażliwość i bogactwo serca na wielorakie sposoby. Jednak co jest najważniejsze: nie oczekuję panicznie potwierdzenia mojej wartości w oczach Kuby, uczę go jednak (z roku na rok coraz cierpliwiej i łagodniej), co jest dla mnie ważne i jakie jego reakcje sprawiłyby mi radość.

Bo przecież która z nas nie chciałaby usłyszeć ze strony swego męża słów, które zostały wypowiedziane do dzielnej niewiasty z Księgi Przysłów (Prz 31,29): Powstają synowie, by szczęście jej uznać, i mąż, ażeby ją sławić: "Wiele niewiast pilnie pracuje, lecz ty przewyższasz je wszystkie". 

Pracuj zatem pilnie nad swoimi talentami, nad swoją relacją z mężem i nie usprawiedliwiaj swojego zniechęcenia w tym względzie. Bóg zna Twoją wartość i jeśli tylko Mu zaufasz, odkryje On przed Tobą niesamowite bogactwa Twojej duszy.

***

"Rocznica"

W naszej rocznicy nie ma nic nadzwyczajnego

Tylko czystość ogromna jako źródło miłości

Otwartość na życie i Twe mocne ramiona

I cudowna pewność, że mój tytuł królewski

To życie Twego życia, to Miłość, to... ŻONA

***

"Jeszcze"

wierzę w miłość

mierzoną ilością pocałunków

i zmarszczek

zapatrzoną w piękne dłonie

spracowane

wierzę w miłość

w tę pierwszą na wieki wieków zawsze

i w "amen"

w pierwsze "jestem" Maryi

zakochane

wierzą w miłość

jak wierzy się w dzień choć nastała noc

i kładę

przed tobą bezradne "kocham"

roześmiane

***

"Miłość tylko taka"

doskonała

mierzona ilością rozmów

i milczenia

daleka od afektów

uspokojona

może się nieraz potknąć i upaść

oby wstała

może nawet się odwrócić i odejść

niech wróci

i niech nie zapomina o Źródle

bo to takie nieludzkie -

wyschnąć...

tego się nie robi drugiemu Człowiekowi

***

łza

do łzy -

łzy do kieliszka

kartka

do kartki -

kartki do ogniska

jestem łzą, która z oka matki wypłynęła

kartką, którą tato podarł od niechcenia

u diabła na kolanach

tak zimno...

***

"kochać wierszem"

obronię się w wierszach

w których więcej łez niż liter

znajdą się tacy którzy przejdą mimo...

a jednak będę sądzona z miłości

ze spuchniętych od niewypowiedzianych słów

wierszy...

***

"Kropka"

Powstajesz jako "nicość",

więc musisz liczyć na litość lub na to

że zostałeś "zaplanowany".

Tak jakby życie zaczęte od kropki
było mniej realne
od kropki na końcu tego zdania.

Jednak nie bój się:
K t o ś  zawsze jest po twojej stronie
właśnie wisi na krzyżu w cierniowej koronie...

***

Dlaczego twierdzisz, że dla tego małżeństwa

nie ma już ratunku?

Wszystko będzie dobrze,

jeśli ona otrzyma dużą dawkę miłości,

a on - choć odrobinę szacunku...

***

jakie nudne te wiersze

o istnieniu, miłości, marzeniu

żadnego fantasy, romansu, groteski

tylko płaska kartka papieru

a na niej - rozciągnięte z bólu - litery i kreski


Jeśli chciałabyś podzielić się ze mną swoimi wierszami, proszę nie zwlekaj. Dla niektórych osób poezja jest jedynym sposobem na wyrażenie tego, czego nie potrafią opowiedzieć prozą.


Ilona Phan-Tarasiuk